گزیده ای از سخنرانی های حجت الاسلام سید علی ساداتی در هیئت باب الحوائج گیلاسی های مقیم تهران
(بخش اول)
فضائل محرم:
– محرم ماه توصیه اهل بیت نسبت به عزاداری و اشک بر حسین (ع) است.
– ریان ابن شبیب خدمت امام رضا(ع) رسید و آقا به او فرمود: «امروز روز اجابت دعای ذکریاست که از خدا طلب اولاد کرد و صاحب یحیی شد. قبل از اسلام و در دوران جاهلیت نیز محرم نزد مشرکان محترم و کشتار در این ماه حرام بود. «یحرمون فیه الظلم و القتال» اما بنی امیه ملعون به اسم اسلام، امام حسین (ع) را در این ماه شهید کردند.
ای شبیب! اِن کُنتَ باکیاً لِشَیٍ، فابکِ للحسین بن علی، فانَّهُ کَما یُذبحِ الکشُ»
بررسی فلسفه گریه
انواع گریه:
در یک تقسیم کلی، گریه بر دو نوع مثبت و منفی است.
منفی: مانند ترس از جهاد، وحشت از تاریکی و …
مثبت: گریه عقیدتی – گریه عاطفی – گریه فظیلت طلبی – گریه معصیت زدا
گریه عقیدتی: وقتی انسان تحت تاثیر باورهای دینی و معاد و ترس از جهنم گریه کند.
به عنوان مثال زمانی که آیه «انک میتٌ و انه میتون» بر پیامبر نازل شد، ایشان گریه کردند.
گریه عاطفی: وقتی انسان با دیدن کشته شدن فرزندی جلوی چشم پدرش گریه می کند و یا بلعکس، گریه اش عاطفی است. در واقع اگر انسان شقی(بدبخت) نباشد، با دیدن این اتفاق و نظایر آن، متاثر خواهد شد.
مِن علامات الشقاء:
– جمود العین
– قسوه القلب
– شده الحرص فی الطلب الدنیا
– اصرار علی الذنب
حتی در زندگی ائمه هم نمونه هایی از این نوع گریه دیده شده است:
مانند گریه امام علی (ع) در شهادت برادرش جعفر که در همین رابطه فرمود: «پشتم خالی شد»
و نیز زمانی که پیامبر اکرم پس از مرگ پسر ۱۸ ماهه اش ابراهیم گریست و عایشه به ایشان اعتراض کرد، حضرت فرمود: این گریه از سر ترحم و دلسوختن است.
ادامه دارد . .
***
(بخش دوم)
گریه فضیلت طلبی:
در این حالت انسان برای از دست دادن یک فضیلت گریه می کند. به عنوان مثال ما برای فقدان امام حسین (ع) و اینکه آن حضرت را درک نکردیم، گریه می کنیم. در همین رابطه در دعای افتتاح می گوییم: اللهم انا نشکو الیک غیبه نبینا.
گریه امیر المومنین پس از رحلت پیامبر نیز از همین نوع بوده است. علی (ع) در همین رابطه فرمود: «با مرگ شما وحی قطع شد.»
مثالی دیگر: چرا ما در کربلا نبودیم«یا لیتنى کنت معکم فافوز فوزا عظیما»
گریه معصیت زدا:
این مقایسه ها در همین راستا است: چرا امام حسین آن همه خوبی داشت و صبور بود اما من بد هستم و عجولم؟ چرا او مظهر نماز بود اما من کاهلم در نماز؟
و اما گریه بر امام حسین؛ گریه بر امام حسین همه ی چهار مورد مزبور را شامل می شود.
از امام زمان در پاسخ به سعدابن عبئالله آمده است:
ذکریا از خداوند پرسید که نام ۵ تن آل عبا چیست؟ جبرئیل به او آموزش داد: «محمد، علی، فاطمه، حسن و حسین.» ذکریا گفت شنیدن چهار اسم اول اندوه را از دلم رفع می کند اما نام حسین را که می شنوم دلم می گیرد و بغض گلویم را می فشارد.
و جبرئیل این آیه سوره مریم را تلاوت کرد: کهیعص (ک: کربلا / ه: هلاک خاندان نبی / ی: یزید ملعون / ع: عطش / ص: صبر حسین
۲ دیدگاه برای “گزیده ای از سخنرانی های حجت الاسلام سید علی ساداتی+بخش دوم”
به امید نشستن پا منبری سید ، در حیسنیه روستای گیلاس !!!! یا مولا
از این جهت که از فلسفه ی گریه صحبت کردند ، یاد حرف های دکتر دینانی افتادم .