در روزهای پایانی تابستان امسال به پیشنهاد آقای محسن ابوالحسنی به ولارز رفتیم و ساعتی را مهمان سفره ی ساده اما صمیمی ورزیگر زحمت کش گیلاسی؛ آقای سید تقی مهاجری بودیم.
آقای مهاجری از خاطرات سال های دور روستا، کشاورزی پدران مان، برکت ورزیگری و مشکلات کشاورزی در این روزگار گفت.
ما هم فقط حسرت خوردیم و با صد افسوس این عکس ها را ثبت کردیم تا چندی دیگر که ویلایی در این زمین ساخته شد، دست کم آلبومی از لوبیا زمین داشته باشیم.
بر روی عکس کلیک کنید:
۲ دیدگاه برای “وَلارزِ لوبیا زمین”
خیلی دلم لوبیا جالوت میخواد ولی…………….
خیلی دلم لوبیا کالون می خواد ولی……………