عید فطر در روستای گیلاس

در روز عید فطر وقتی همراه بقیه گیلاسی ها سر یک سفره نشسته و میهمان جناب آقای سید عباس ابوالحسنی – تولیت مسجد و حسینیه روستای گیلاس – بودیم، به صفا و صمیمیت جاری میان این مردم فکر می کردم و با خودم گفتم اگر این سفره ها و دور هم نشستن ها هم برچیده شود، دیگر چیزی از روستا نمی ماند، جز خانه های بی روح و کوچه های بی صفا.

همیشه در حسرت گیلاسی هستیم که یک زندگی پویا باهمه ابعاد اقتصادی اجتماعی فرهنگی و مذهبی اش، نه فقط در یک فصل بلکه در چهار فصل در آن جریان داشته باشد. البته سالهاست گیلاس و نه الزاماً گیلاسی از آن زندگی فاصله گرفته است و پایان تابستان سال شمسی یعنی به نوعی پایان سال گیلاسی و بجز موارد خیلی خاص تقریبا باید سه فصل سال شمسی صبرکنی تا سال گیلاسی دوباره آغاز شود.

بُعد مذهبی یکی از ابعاد مهم زندگی ما گیلاسی ها است که با ابعاد فرهنگی اجتماعی زندگی ما هم ارتباط نزدیکی دارد. و در کنار این بعد مذهبی، بعد اجتماعی و فرهنگی قوی میشود. و خیلی وقتها پیش می آید دو دیدار پشت سرهم و با فاصله حتی چند ماهه ما گیلاسی ها که عموماً فامیل نزدیک و یا حداقل دوست نزدیک هستیم در مسجد و یا حسینه گیلاس اتفاق می افتد و هنوز شاید حسینه گیلاس تنها مکانی باشد که میتواند مارا سر یک سفره جمع کند. بنابراین با تک فصلی شدن زندگی در گیلاس ابعاد آن نیز تک فصلی میشود.  علی ایحال این زندگی تک فصلی را هم با همه ابعاد اقتصادی اجتماعی فرهنگی و مذهبی اش باید غنیمت شمریم. تامبادا روزی این هم  برای ماباقی نماند. مثلا همین مراسم شبهای ماه رمضان که حدود شش هفت سال است که برگذار میشود؛ تقریبا بیش از بیست و پنج سال گیلاسی ها از برگذاری این مراسمات در روستای خود محروم بودند. برای همین است بزرگتر ها و خیلی بزرگتر ها اهمیت این مراسمات را به خوبی درک میکنند. همان بزرگتر ها در آن سالها همه به نوبت منتظر بودن تا “حاج آقای ماه رمضان” یک افطار و سحری را در منزل آنها سپری کند.

بنابراین این مراسمات که نه فقط یک مراسم مذهبی بلکه یک مراسم با اثرات اجتماعی و اثرات فرهنگی نیز هست، بیشتر قدر دانسته شود و شاید صواب نوشیدن یک استکان چای در مسجد و حسینه کمتر از گوش دادن به دعای افتتاح نباشد. البته این قدر شناسی در گیلاسی ها وجود دارد همان نیروی که باعث میشد حداقل یک شب از شبهای قدر را در زمستان های سرد و برفی دهه هفتاد را در روستای گیلاس باشند.

 سفره ی صبحانه ی روز عید فطر هم در سال های اخیر به همت جناب آقای سید عباس ابوالحسنی برپا می شود، به نحوی که خانواده محترم ایشان با قبول زحمت فراوان، به رسم دیرین برجای مانده از مولانا سید حسن ولی، اقدام به پختن نان تنوری سنتی می کنند و اهالی روستا را سرمست از بوی نان گرم و صفای این سفره ی با برکت.